عاشقانه

این فرش روضه که روش نشستی اینجا همین جایی که هستی،یه روزی آرزوت میشه... گاهی وقتا که توی مراسمای هیئت توی مسجد نشستم،به فرش به در و دیوارش نگاه میکنم و دقیقا یاد همین مداحی میفتم... این چایی قبل و بعد هیئت این گریه ها همین دو سه ساعت.. واقعا جز بهترین خاطرات زندگیمه . . . یه لحظه شم برنمیگرده،خاک تورو اسیر کرده اینجا کسی کاری کنه مادرش میخردش  تو صف قیامتم با خودش میبردش دیدین وقتی کسی از دنیا میره میبرنش تو خونش که باهاش انس داشته و بعد میبرنش به سمت خانه ی ابدیش..گاهی میگم کاش من رو اینجا میبردن بعد میبردنم به سمت خونه  و جایگاه ابدیم... تا میتونی تا زنده ای گریه کن برا حسین زندگیم زندگیت...

هیئت.... تا چند سال پیش هیچ شناختی از هیئت نداشتم..اصلا نمیدونستم وقتی یه هیئت یه مسجد مراسمی برگزار میکنه پشت صحنه اش چه کارها و تدارکاتی انجام میشه چجوری هزینه اش تامین میشه امنیتش،نظمش چجوری برقرار میشه دعوت از مداح ها ،سخنران ها(و همینطور اسکان و غذا و رفت و برگشت شون)صوت،نور،تبلیغات،وسایل گرمایش و سرمایش،پذیرایی و تا کوچک ترین چیز ها و و و.... باید بگم هیئت خودش دنیایی داره ،جهانیه برای خودش... دنیایی که از آشنایی باهاش خوشحالم

لیلة القدر مقدر بنما یا الله  اربعین پای پیاده، حرم ثارالله

تمام دلخوشی زندگی من این است که وقت مرگ می آئی و مرگ شیرین است . مگر نگفتی علی جان ؛ فَمَن یَمُت یَرَنی بیا که وقت وفایت به عهد دیرین است . به رغم کوه گناهی که می کِشم بر دوش سبک شدم چو پَر کاه و سینه سنگین است . شهادتین مرا فاطمه تقبُّل کرد بیا همه کس و کارم ! زمان تلقین است . سلام وادی من ؛ وادی السلام علی ! کجاست مسکن امنِ کسی که مسکین است . رسیده جان به لبم یا لبم رسیده به جان مرا دو بوسه به روی ضریح ، تسکین است . کفن کنید مرا رو به قبله ی حرمش نجف چه جای قشنگی برای تدفین است . فراق و وصل مرا می کُشند یک میزان سرم به دامن حیدر ، به روی بالین است . سرم مقابل ایوان طلای شاه نجف &hel...

یادش بخیر قدیما چقدر حال خوبی داشتم فکر میکردم همیشگی و موندگاره... چقدر غیرمنتظره بود این حال الان دلگرفته ام نمیدونم چکار کنم چقدر روابط به هم میریزن  زیرو رو میشن رابطه با خدا رابطه با همسر رابطه با والدین.. نمیدونم چرا هیچی توی این دنیا ثبات نداره همه چیز دائما درحال تغییر و زیر و رو شدنه گهی پشت بر زین گهی زین به پشت همه ی احوالات این دنیا عبرت آموزه گاهی توی خیابونا مغازه های شیک رو میبینم که طبقه بالاشون یه ساختمون درب و داغون وقدیمیه مثلا انگار صد سال پیش ساختنش با معماری و آجر و پنجره های خیلی قدیمی و متروکه طور...که اومدن پایینش رو خوشگل کردن اما اصلش همونه...میگم خدایا کیا اینجا زندگی میکرد...

🔸آن قدر حلقه زنم بر در ميخانه‏ ى دوست 🔸تا كند صاحب ميخانه به رويم در باز  

هر جا که به پرچمش نگاهت افتاد حرم رقیه ست تنها حرمی که روضه خون نمیخواد حرم رقیه ست

من از اشکی که میریزد ز چشم یار میترسم از آن روزی که مولایم شود بیمار میترسم! همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس من از خوابیدن مهدی درون غار میترسم! رها کن صحبت یعقوب و کوری و غم و فرزند من از گرداندن یوسف سر بازار میترسم همه گویند این جمعه بیا اما درنگی کن از اینکه باز عاشورا شود تکرار میترسم! سحر شد آمده خورشید اما آسمان ابریست من از بی مهری این ابرهای تار میترسم! تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم از آن روزی که این منصب کنم انکار میترسم! طبیبم داده پیغامم بیا دارویت آماده است از آن شرمی که دارم از رخ عطار میترسم! شنیدم روز وشب از دیده ات خون جگر ریزد من از بیماری آن دیده خونبار میترسم! به وقت ترس و ...

از من مخواه بیش ازین زندگی کنم وقتی برات کرب و بلایی نمی‌رسد...